Seninle İlk Defa

İlk gittiğim maçı öyküleştirebilecek kadar ayrıntılı hatırlamıyorum açıkçası.Babamın işi gereği gezip durduğumuz memleketlerden birisi olan Diyarbakır'da ilkokula gidiyordum o zaman.Normalde bizim ailemizde maça gitmek demek kötü bir şeydi.Maçlarda ya küfür olur ya kavga çıkar kesin başıma bir iş gelirdi.Bende daha 8-10 yaşında ilkokul veledi, Barış Gerçeker'in orta okul yıllarındakinden daha da minimal bir haldeydim.Tahminen 1 metre civarında boyum 35-40 civarında da kilom vardı.En ön sıraların vazgeçilmez elemanıydım.

Sebebini tam hatırlamıyorum ama nasıl olduysa babam, abim ve ben Diyarbakırspor-Malatyaspor maçına gidiyoruz.Sanırım aslen Malatyalı oluşumuz , babamın memleket hasretini artırmış olacak ki bizi götürdü o maça.Benim için enteresan bir deneyim, statta maç izlemek hakkında en ufak bir fikrim yok zira televizyonda izlerken tribünlerin de o stadın bir parçası olduğuna inanmışım.Yani o insanlar neden orada diye sormamıştım kendime.O yaştaki bir çocuk için fazlaca salaklık.

O zamanlar Diyarbakır ile Malatya kardeş takımlar olarak bilinirdi.Benim de boynuma annemin ördüğü enine sarı-kırmızı çizgili bir atkı takıp çıkardılar evden.Stad şehir içerisinde olduğu için gitmek pek uzun sürmedi.Babam'dan dolayı o gün , daha sonraları ne büyük çile olduğunu anlayacağım bilet kuyruğu ve kapıda bekleme durumlarını yaşamadan stada girdik. Hava kış olmasına rağmen hayal meyal hatırladığım stat oldukça doluydu.Taraftarlar yarı yarıya ayrılmış ve karışık oturuyordu.Maç da maçtan önce denildiği gibi 0-0 bitti. Benim için en enteresan olan şeyler ; okul dışında bir yerde İstiklal Marşı duymak, canlı canlı futbolcu görmek, Babamı ilk defa küfrederken görmek, "Türk-Kürt kardeştir, ayrım yapan kalleştir" tezahüratından yola çıkarak, en yakın arkadaşlarım ve komşularım olan Kürtlere karşı bir ayrımcılık yapıldığını öğrenmiş olmaktı.

Ondan sonra bir daha D.Bakır'da maça gitmedim sanırım.Ardından Adana'ya tekrar taşınınca bu da Cem Uzan'lı Adanaspor dönemlerine denk geliyor.Bol bol 4 büyükler maçına gittim.Hatta D.Bakır'da ki evimizde Adanaspor'un play-off finali oynayıp Birinci Lig'e çıktığı Eskişehirspor maçını izlerken çok sevinmiştim.

Gittiğim ilk Adana Demirspor maçı ise sanırım 2001 yılında bir final niteliğinde maçtı.Demirspor "yine" 3.ligde bu sefer şampiyonluğa oynarken son maçta her şey belli olacak.Tarsus İdman Yurdu rakip.Biz de lise-1 'e giden ama okumakta pek gözü olmayan ergenler olarak yine okuldan kaçıp bu maça gittik.O sırada bir de lider Maraşspor olduğundan o maçtan gelecek haberleri de ellerinde radyo takip eden abiler var statta.Maraş'ın rakibi İskenderun Demir Çelikspor, işçi takımı kardeşi ADS'ye kıyak yapmış o maç 1-1 bitmiş.ADS de TİY'i 4-0 yenmişti ve 1 puan farkla lider olup 2. lige çıkmıştık.Gittiğim ilk maçta Demirspor'u şampiyon yaptım.Ertesi sene de play-off sonucunda üst lige çıktık ama ardından daha şampiyonluk göremedik :)